کـــره ای گــفــت بـــه بابای خرش// پــــدر از هـــمـــه جــا بـی خبرش

وقـــت آن اســــت بــــرای پســرت// ایـــــن الاغ نـــــــرّه ی کــــره خــرت

مــاده ای خـــوشگـل و زیـبا گیری// تـــو کــه هر روز به صحرا میری

وقـــت آن اســت کـه زن دار شـوم// ورنـــه از بـــی زنـــی بــیمار شوم

پـــدرش گــفــت کــه ای کـره خَرَم// ای عــزیـــز دل بـــابــــا ، پــســرم

تـــو کـــه در چــنــتــه نداری آهی// نـــه طــویـــلــه ، نه جُلی نه کاهی

تـــو کـــه جــز خـوردن مال پدرت// پـــــــدر نـــــــرهّ خـــــر دربــــدرت

هـــیـــچ کـــار دگــری نیست تورا// یک جو از عقل به سر نیست تورا

به چه جرأت تو زمـن زن طـلــبی// بـــاورم نـیــست کـــه ایـنقدر جَلبَی

بـــایـــد اول تـــو بــگـیـری کاری// بــهـــر مــــردم بــبـــری تــو باری

بعـد از آن یک دو تا پالان بخـری// بـهــر آن کُــرّه خـــوشگـــل بـبـری

یک طــویــلـه بکنی رهن و اجار// تــا کــه راضــی شــود از تو آن یار

بـعــد بـایــد بـخری رخت عروس// بـهـر آن مـاده خــر خـوب و ملوس

جُـــلـی از جــنـــس کــتـــان اعلا// روی جُـــل نـقــش و نـگـاری زیـبـا

بــعـــد بـــایـــد بـــکـــنی گلکاری// بــهــر مــاشـیـن عروس یـک گاری

وقــتی ایـــنـهــا بـــشـــود آمــاده// بــعـــد از ایـــن زنـــدگــیـــّت آغـازه

می بــری مـــاده خــرت را حجله // بــا تـــأنــی نَـکــه بـــا ایـــن عـجـله

بــشـنــو ایــن پــنــد زبابای خرت// پــــــدر بـــــا ادب و بــــا هــــنـــرت

تــا کـــه اســبــاب مــهــیــا نشود// موسم عــقــد تــو بــر پا نشود

پــس از امــروز بــرو بر سرِ کار// تــا نـــهـــنـــد آدمـــیـــان پــشتت بار

پرتوى از سيره و سيماى محمّد(صلى الله عليه وآله وسلم)

حضرت محمّد(صلى الله عليه وآله وسلم)، فرزند عبداللّه بن عبدالمطّلب بن هاشم بن عبدمناف، در مكّه به دنيا آمد.
پيش از ولادت، پدرش عبداللّه درگذشته بود.
محمّد(صلى الله عليه وآله وسلم) شش سال داشت كه مادرش آمنه را نيز از دست داد.
او تا هشت سالگى زير سرپرستى جدّش عبدالمطّلب بود و پس از مرگ جدّش در خانه عمويش ابوطالب سُكنا گزيد.
رفتار و كردار او در خانه ابوطالب، نظر همگان را به سوى خود جلب كرد و ديرى نگذشت كه مهرش در دلها جاى گرفت.
او برخلافِ كودكانِ همسالش كه موهايى ژوليده و چشمانى آلوده داشتند، مانند بزرگسالان موهايش را مرتّب مىكرد و سر و صورتِ خود را تميز نگه مىداشت.
او به چيزهاى خوراكى هرگز حريص نبود، كودكان همسالش، چنان كه رسم اطفال است، با دستپاچگى و شتابزدگى غذا مىخوردند و گاهى لقمه از دست يكديگر مىربودند، ولى او به غذاى اندك اكتفا و از حرص ورزى در غذا خوددارى مىكرد.
در همه احوال، متانت بيش از حدِّ سنّ و سالِ خويش از خود نشان مىداد.
بعضى روزها همين كه از خواب برمىخاست، به سر چاه زمزم مىرفت و از آب آن جرعهاى چند مىنوشيد و چون به وقت چاشت به صرف غذا دعوتش مىنمودند، مىگفت: احساس گرسنگى نمىكنم.
او نه در كودكى و نه در بزرگسالى، هيچ گاه از گرسنگى و تشنگى سخن به زبان نمىآورد.
عموى مهربانش ابوطالب او را هميشه در كنار بستر خود مىخوابانيد.
همو گويد: من هرگز كلمهاى دروغ از او نشنيدم و كار ناشايسته و خنده بيجا از او نديدم.
او به بازيچههاى كودكان رغبت نمىكرد و گوشه گيرى و تنهايى را دوست مىداشت و در همه حال متواضع بود.
آن حضرت در سيزده سالگى، ابوطالب را در سفر شام، همراهى كرد.
در همين سفر بود كه شخصيّت، عظمت، بزرگوارى و امانتدارى خود را نشان داد.
بيست و پنج سال داشت كه با خديجه دختر خويلد ازدواج كرد.
محمّد(صلى الله عليه وآله وسلم) در ميان مردم مكّه به امانتدارى و صداقت مشهور گشت تا آنجا كه همه، او را محمّد امين مىخواندند.
در همين سنّ و سال بود كه با نصب حجرالاسود و جلوگيرى از فتنه و آشوب قبايلى، كاردانى و تدبير خويش را ثابت كرد و با شركت در انجمن جوانمردان مكّه (= حلفالفضول) انسان دوستى خود را به اثبات رساند.
پاكى و درستكارى و پرهيز از شرك و بتپرستى و بىاعتنايى به مظاهر دنيوى و انديشيدن در نظام آفرينش، او را كاملاً از ديگران متمايز ساخته بود.
آن حضرت در چهل سالگى به پيامبرى برانگيخته شد و دعوتش تا سه سال مخفيانه بود.
پس از اين مدّت، به حكم آيه «وَ أَنـْذِرْ عَشيرَتَكَ الاَْقـْرَبينَ»; يعنى: «خويشاوندان نزديك خود را هشدار ده!»، رسالت خويش را آشكار ساخت و از بستگان خود آغاز كرد و سپس دعوت به توحيد و پرهيز از شرك و بتپرستى را به گوشِ مردم رساند.
از همين جا بود كه سران قريش، مخالفت با او را آغاز كردند و به آزار آن حضرت پرداختند.
حضرت محمّد(صلى الله عليه وآله وسلم) در مدّت سيزده سال در مكّه، با همه آزارها و شكنجه هاى سرمايه داران مشرك مكّه و همدستان آنان، مقاومت كرد و از مواضع الهى خويش هرگز عقب نشينى ننمود.
پس از سيزده سال تبليغ در مكّه، ناچار به هجرت شد.
پس از هجرت به مدينه زمينه نسبتاً مناسبى براى تبليغ اسلام فراهم شد، هر چند كه در طىّ اين ده سال نيز كفّار، مشركان، منافقان و قبايل يهود، مزاحمت هاى بسيارى براى او ايجاد كردند.
در سال دهم هجرت، پس از انجام مراسم حجّ و ترك مكّه و ابلاغ امامت على بن ابىطالب(عليه السلام) در غدير خم و اتمام رسالت بزرگ خويش، در بيست و هشت صفر سال يازدهم هجرى، رحلت فرمود.

یك گل میتواند بهار را بیاورد

حاصله از همهٔ عشق همین بود که پروانه شدم

                           شعله شمع بدیدم وبر آن شمع شدم

سوختم بر همهٔ عشق وبر آن جمع شدم

                حاصله از سوختن وپروانه همین بود که دگر شمع شدم

سلام.

هرکار میکنم که خواب برم تا خستگی از تنم بیرون بیادنمیشه.تصمیم گرفتم با اینکه خیلی خسته ام خیلی خوابم میاد بزنم به جاده وبرم پیش خانواده ی عزیزتر از جونم.شاید کارم اشتباه باشه اما دیگه طاقت ندارم..شما هم دعام کنید که حدود1000کیلومتر تا کرمان رو به سلامتی طی کنم....

 راستی دوستان عزیز تا برمیگردم از کرمان خدانگهدار. توی این مدت هم که نیستم مارو فراموش نکنید....

بازم خدایا هزار مرتبه شکر...

روی نقاط رنگی روی بینی در عکس تمرکز کنیدتا30بشمارید.حالا به دیوار سفید رنگ یا هر جایی که یکدست سفید باشد نگاه کنید وشروع به پیک زدن کنید.

تبریک شما فقط با مغزتان یک نگاتیو رو ظاهر کردید..

یک بازیگر هندی به نام آیشواریا هست؟درسته؟

سلام دوستان عزیز.

بالاخره امروز اومدم خونه.حالا باید برم کرمان دنبال بهترین افراد زندگیم....دیگه دل تو دلم نیس بخدا...دارم لحظه شماری میکنم واسه دیدنشون.دلم خیلی واسشون تنگ شده.....

خدایا شکرت

از خون جوانان وطن

از میان تمام تصنیف های عارف شاید تصنیف " از خون جوانان وطن لاله دمیده " مشهورترین باشد . این تصنیف تاریخی، هفتمین تصنیف از مجموعه تصنیف های عارف است. او در مقدمه آن نوشته است :

این تصنیف در دوره دوم مجلس شورای ایران در تهران ساخته شده است. بواسطه عشقی كه حیدرخان عمواوغلی بدان داشت، میل دارم این تضنیف به یادگار آن مرحوم طبع گردد. این تصنیف در آغاز انقلاب مشروطه ایران بیاد اولین قربانیان آزادی سروده شده است :

سلام دوستان عزیز.

امروز 6روزه که خانوادم رو ندیدم.عصری خیلی دلم گرفته.نمی دونم شماها هم اعتقاد دارید که عصرهای جمعه خیلی دلگیره(بخاطر نیومدن امام زمان"عج")حالا فرض کنید که این عصر دلگیر پیش بهترین کس زندگیت ،پیش معشوقت نباشی؟؟!!وای خداااااااااااااااااا دارم دیونه میشم واقعا.

میدونم واسه خانوادم هم سخته..می دونم اونا هم الان دلتنگن از همین جا میخوام بگم:

خانم مهربونم...ممنون از این همه محبتت...خیلی دوستت دارم گلم

وقتی که پیش تو هستم، با تو بهترین روزهای عمرمو تجربه میکنم.روزهایی که مهربونیهای تو رو دارم.ممنون از این همه لطف و محبت خانمم. امیدوارم سالم وخوش باشی همیشه... این شعر رو تقدیم وجود نازنینت میکنم عزیزم.....

به تو تقدیم میکنم هستی ناقابلمو

با تو تقسیم میکنم دار و ندار دلمو

تاج و تخت عاشقی فدای ناز چشم تو

بگو تا فدا کنم واسه قطره اشک تو

همسرم تاج سرم ای گل یک دونه من

تو یه خورشید خانمی تو گرمی خونه من

حالا ما شریک شادی و غمیم

روز پیری عصای دست همیم

من با عشق تو زندگی کنم با رقص نگات ای یار بندگی کنم

تا که زنده ام من برای تو مدیون توام عشقم خاک پای تو

واي، باران؛ باران؛
شيشه پنجره را باران شست.
از دل من اما،
چه کسي نقش تو را خواهد شست؟
من شکو فائي گلهاي اميدم را در روءياهامي بينم،

چقدر سخته دلتنگ عزیزانت باشی.دیشب داشتم بازندگیم(خانمم) حرف می زدم که می گفت:طاها این روزا خیلی بهونه ی تو رو میگیره؟؟!!خودمم دلم واست خیلی تنگ شده.

منم دلم خیلی واسشون تنگ شده.به قول همکارم آقای دکتر صالحی که دیشب بهم میگفت:دلتنگی آقایون رو تو راه رفتن زیاد میشه فهمید.اونم وقتی که بیکارن والکی راه میرن وبه همه چیز گیر میدن!!!نه آقای ماهانی؟درسته آقای ماهانی؟منم فقط یه لبخند کوچولو زدم ونشستم رو صندلی که دوباره بعداز گذشت دو،سه دقیقه پاشدم والکی متر میکردم اون اتاقی که بودیم... که دوباره یکی از همکارای دیگم آقای شایق گفت حرف آقای دکتر واقعا درسته فقط اون لحظه باید یه گیتارهم خدمت اون آقای دلتنگ دادو واسمون آهنگ دلتنگی بزنه...

حالا اومدم تو وبمون تا حرفای اونا رو عملی کنم که یه گیتار گرفتم دستم و هی قدم میزنم وخانمم وپسرم رو صدا میزنم.

(خانم عزیزم،مونس تنهایی هام،یارویاور زندگیم،خیلی دلم واست تنگ شده.)

(طاهاجان،پسرکم،قشنگ بابا،عزیزم دل بابایی خیلی واست تنگ شده...)

______________%%
_______________%%
______________%%%
_____________%%%%%
____________%%%%%%
_____________%%%%
_____________%%%
_____________%%%
_____________%%%
_____________%%%
_____________%%%
_____________%%%
_____________%%%
_____________%%%__%%
_____________%%%__%__%
_____________%%%___%__%
_____________%%%___%___%
_____________%%%___%___%
_______%%____%%%__%____%
______%__%__%%%%%%____%
______%___%%_____%____%%
_______%____%%%%%____%%
________%______خانمم____%%
_________%_______طاهام_%%
_________%%_ خانمم ____%%
________%%_______طاهام_%%%
_______%%_خانمم_________%%%
______%%__________طاهام___%%
_____%%______خانمم_________%%
_____%%_________طاهام______%%
_____%%%_____خانمم_________%%
______%%___________طاهام__%%%
_______%%%_____خانمم______%%
_________%%%%______طاهام_%%
___________%%%%%%%%%%%

همسر: چکار میکنی بعد اینکه من بمیرم؟ میری زن دیگه میگیری؟

شوهر: قطعا نه!

همسر: چرا که نه؟ دوست نداری دوباره متاهل بشی؟

شوهر: خوب معلومه که میخوام

همسر: خوب چرا پس نمیخوای دوباره ازدواج کنی؟

شوهر: باشه باشه دوباره ازدواج میکنم

همسر: ازدواج میکنی واقعا؟

شوهر: ......!؟

همسر: یعنی تو همین خونمون باهاش زندگی میکنی؟

شوهر: البته خوب اینجا خونه خوب و بزرگیه

همسر: باهاش روی تختمون هم میخوابی؟

شوهر: مگه جای دیگه هم میتونیم بخوابیم؟

همسر: بهش اجازه هم میدی ماشینم رو برونه؟

شوهر: احتمال زیاد، خوب ماشین نو هست دیگه

همسر: عکسهای من رو هم با عکسهاش عوض میکنی؟

شوهر: اگر جای مناسبی باشه چرا که نه؟

همسر: جواهراتم رو هم بهش میدی؟

شوهر: مطمئنم که اون جواهرات مخصوص خودش رو طلب میکنه

همسر: یعنی کفشم رو هم میپوشه؟

شوهر: نه سایزش 38 هست

همسر: [سکوت]

شوهر: [گند زدم!]

سيد على حسینی خامنه‌اى فرزند مرحوم حجت‌الاسلام‌ و المسلمين حاج سيد جواد حسينى خامنه‌اى، در فروردین ماه سال ۱۳۱۸ شمسی برابر با ۱۳۵۸ قمرى در مشهد مقدس چشم به دنيا گشود. او دومين پسر خانواده بود و زندگى مرحوم سيد جواد خامنه‌اى هم مانند بيشتر روحانيون و مدرسان علوم دينى، بسيار ساده: «پدرم روحانى معروفى بود، اما خيلى پارسا و گوشه‌گير [...] زندگى ما به‌سختى مى‌گذشت. من يادم هست شب‌هايى اتفاق مى‌افتاد كه در منزل ما شام نبود. مادرم با زحمت براى ما شام تهيه مى‌كرد. [...] آن شام هم نان و كشمش بود.»

مدت زیادی از زمان ازدواجشان می‌گذشت و طبق معمول زندگی فراز و نشیب‌های خاص خودش را داشت.

یک روز زن که از ساعت‌های زیاد کار شوهر عصبانی بود و همه چیز را از هم پاشیده می‌دید، زبان به شکایت گشود و باعث ناامیدی شوهرش شد.

مرد پس از یک هفته سکوت همسرش، با کاغذ و قلمی‌در دست به طرف او رفت و پیشنهاد کرد هر آنچه را که باعث آزارشان می‌شود را بنویسید و در مورد آن‌ها بحث و تبادل نظر کنند.

زن که گله‌های بسیاری داشت بدون اینکه سرخود را بلند کند، شروع کرد به نوشتن.

مرد پس از نگاهی عمیق و طولانی به همسر، نوشتن را آغاز کرد.

یک ربع بعد با نگاهی به یکدیگر کاغذ‌ها را رد وبدل کردند. مرد به زن عصبانی و کاغذ لبریز از شکایت خیره ماند…
اما زن با دیدن کاغذ شوهر، خجالت زده شد و به سرعت کاغذ خود را پاره کرد.
شوهرش در هر دو صفحه این جمله را تکرار کرده بود:

“دوستت دارم عزیزم”

      از امروز تصمیم گرفتیم در مورد یه زندگیه موفق تحقیق کنیم وتحقیاتمون رو در وبلاگمون بذاریم تا شما دوستان عزیز هم استفاده ی کنید.

       اینکه در زندگی زناشویی، موفق نیستید بخاطر شانس و اقبال تان نیست. گناه زندگی تان را به گردن سرنوشت و تقدیر نیندازید. اگر زندگی زناشویی تان آنگونه که تصور می کردید پیش نمی رود باید به دنبال علت مشکلات باشید و راه رسیدن به یک زندگی خوب را یاد بگیرید.

        هم شما و هم همسرتان باید لوازم رسیدن به یک زندگی موفق و شاد را بشناسید و طبق یک الگوی درست و هماهنگ در زندگی پیش بروید. واقع بین باشید و اگر پیش از ازدواج تصورات رویایی از ازدواج داشته اید آنها را کنار بگذارید و زندگی واقعی تان را شروع کنید.

       اگر زندگی زناشویی تان را تازه شروع کرده اید اما احساس می کنید زندگی خوبی نخواهید داشت و یا اگر سال ها است که ازدواج کرده اید و همچنان از زندگی زناشویی تان ناراضی هستید نباید تسلیم این نوع زندگی شوید و باید برای تغییر آن تلاش کنید. از ازدواج های موفق الگو بگیرید و برای بهبود رابطه خودتان از آنها استفاده کنید.

    در این مورد چند نکته به ذهنمون رسیده که در ادامه مطلب مطالعه بفرمایید......

سلام به شما دوستان عزیز.

  الان ساعت یک بامداده.دلم خیلی گرفته.آخه الان سه روزه اومدم ماموریت وخیلی دلم واسه خانوادم تنگ شده بخصوص واسه همسر مهربون ودلسوزم(الهی فداش بشم).آخه من بجنوردم وهمسرم با پسل خوشگلم کرمان.

راستش دلم خیلی واسشون تنگ شده؛توی اتاقم تو هتل دراز کشیده بودم که گفتم بیام یه سر تو وبلاگمون بزنم ببینم چه خبره وبه بهترینم وپسرم بگم که دلم واستون تنگ شده.

    اون دوتا بهترین نعمت هایی هستن که خدای مهربون بهم داده وحاضرم جونمو بدم تا اونا خوشبخت و شادو خندون وسربلندباشن..بخدا خیلی دوستشون دارم..

   طاها جان دل بابایی خیلی واست تنگ شده.میمیرم واسه اون خنده هات؛واسه اون شلوغیات؛واسه اون جیغ زدنات؛ واسه اون شیرین زبونیات ووووووو.طاهاجان دوستت دارم ....

   خانمم،توبهترین کس زندگیه منی؛اصلا تو خود زندگیه منی؛به خاطر من خیلی سختی کشیدی می دونم. وقتی که من نمیستم میدونم که خیلی اذیت میشی. سعی میکنم که جبران کنم. بخدا خیلی دوستت دارم.حاضرم جون خودمو واسه ی یه لحظه،فقط یه لحظه ی خوشبختیه توبدم. حاضرم همه چیزم رو فدای یه لبخند تو کنم. دعام کن که سربلند بیرون بیام از این دنیا فانی.. قشنگم،عزیزم،بهترینم،مونسم دوستت دارم،دوستت دارم،دوستت دارم،دو.ستت دارم،

راستی مواظب خودت واون شیطونک من باش. فدای هر دوتاتون بشم الهی...

شما دوستان عزیز هم دعا کنید که سربلند بیرون بیام از این دنیا ی فانی....

منم اگه لایق باشم واسه همه ی شما آرزوی خوشبختی میکنم....  

دربارهٔ اهمیت زندگی،مطالب فراوانی گفته شده است. من در این جا به بیان یک مطلب اکتفا می کنم:اگر کسی که از نعمت بزرگ حیات برخوردار است وبا کمال اعتدال جسمانی وروحانی زندگی می کند،پیشنهاد شود که شما میان دو چیزاختیار دارید که یکی را انتخاب کنید:

1-ادامهٔ حیات با برخورداری از عقل ووجدان ودیگر استعدادهای کمالی؛

2-مالکیت جهان با اختلال در بهره برداری از جوهر والای حیات وعظمت ومزایای آن.

بدیهی است که انسان عاقل وهشیار که از سلامت روانی وعقلی برخوردار است.ادامهٔ حیات با کمال اعتدال جسمانی و روحانی را انتخاب خواهد کرد.

نمونه هایی از عظمت های حیات آدمی:

انسان در حال زدگی است که:

1- اززیبایی ها لذت می برد.

2- از عقل ووجدان استفاده می کند.

3- محبت وعشق می ورزد.

4- به اکتشاف نایل می آید.

5- حقایق را شهود می کند.

6- شکوه عالم هستی رادرک می کند.

7- از عدالت وحق دفاع می نماید.

8- طعم آزادی و اختیار معقول را می چشد.

9- از لذت خدمت به همنوعان خود بر خوردار میگردد.

10- می تواند جهانی را آباد کند.

11- لذت نظم و قانون گرایی را در می یابد.

12- طعم عواطف ارتباط های نسبی وسببی را درک می کند.

13- با ابداعات هنری سازنده،به عظمت احساسات درونی خود پی می برد.

14- با فعالیت های عقلانی سالم،همنوعان خود را از سقوط نجات می دهد وزمینه را برای پیشرفت تکاملی آنان آماده می سازد.

15- با گسترش «من»بر جهان هستی، جهان را درون خود در می یابد.

مسلم است که امتیاز ها وعظمت های زندگی بیش از حد شمارش های معمولی است.انسانِ آگاه با از دست دادن هر یک از این امتیازات وعظمت ها-در حقیقت-جهانی را از دست می دهد،زیرا هر یک از آن ها به تنهایی می تواند هدفی برای زندگی و توجیه کنندهٔ آن باشد.

عشق که تعریف آن برای ما این قدر سخت است، تنها تجربه بشری است که واقعا ماندگار و حقیقی است.

عشق نیروی مخالف ترس است، اساس هر رابطه است، قلب خلاقیت است، و قدرت قدرت هاست.

عشق پیچیده ترین موضوع بین انسان هاست، منبع خوشبختی است، انرژی است که ما را به هم متصل می سازد و درون ما خانه می کند...

در نهایت عشق چیزی است که ما را به راستی میتوانیم هدیه کنیم.

در دنیای مبهم، رویایی و پوچی؛ عشق منیع حقیقت است.

بنابراین در مورد عشق خود نسبت به یکدیگر خسیس نباشیم و هر روز را با عشق شروع کنیم....

قابل توجه آقا مصطفی؛بهترین دوستم.....

علت اصلی رعد وبرق

تفاوت کفش آقایون وخانم ها.... 

دلیل فرزند کم داشتن 

نشتی دخترا تو تاکسی...

نمدونم تا آخر سال پروژش تموم میشه یا کارش به تیمارستان میکشه!!!

تصویر اعدام جنایتکاری که خانما رو عمدا می ترساند.... 

تو...

میتوانی روسری نصفه نیمه ات را هی برداری و دوباره بزاری!

میتوانی گاهی بادبزنش کنی!

میتوانی مانتوی سفید کوتاه نازک چسبان بپوشی تا گرمت نشود!

میتوانی شلواری بپوشی که دمپایش تا صندل ات 20 سانتیمتر فاصله داشته باشد!

میتوانی جوراب هم نپوشی!

لاک هم لابد خنک کننده است!

بستنی هم لیس بزن روی نیمکت پارک!

بوی ادکلنت هم میتواند تا 10 متر پشت سرت تعقیبت کند!

فرض کن اینها بلد نیستند مثل تو باشند!
 

فرض کن اینها عادت کرده اند به این پارچه ی سیاه در این گرما!
 

فرض کن گرمشان نمیشود!
 

فرض کن تو روشنفکری و اینها امل!

آخر تو چه میدانی چادر ترنم عطر یاس در فضای غبار آلود دنیاست!
 

آخر تو چه میدانی حجاب خنکا و زیبایی به وجود هر دختر مینشاند!

تو میتوانی خوش باشی به عرق نکردن در دنیا....!!!!

"خنکای بهشت گوارایتان دختران چادری"

سکوت کن! آهسته برو. آهسته بیا.
اینجا غیرت ها دارند می­خوابند.

آه آه که چشمم پر گناه و رویم سیاه است

دلم از گناه پر خون و شرمسار ز رویت

نگاه مکن ! ای یوسف زهرا به این دل

دلی که درد تو را ندارد پر گناه است

می رسد از راه مردی از دیار آشنایی

بر زبانش مهربانی در نگاهش روشنایی

روشنایی می دهد خورشید را برق نگاهش

می گذارد آسمان هر روز پیشانی به راهش

راه او راه الهی است رنگ او رنگ الهی

می زداید از زمین واز زمان نقش تباهی

کیست او گنجینه ی اسرار رب العالمین است

وارث شمشیر مولایم امیر المؤمنین است

شعری از سردار شعر شیعه،زنده یاد محمد رضا آغاسی

دراین شب دلتنگی میان من و تو ؛

در سکوت میان مناجات نماز شب تو ؛

دلم به یکباره اذن دیدار تو را گرفت !

ولی ...ه ه ه ه

ولی که افسوس که من محیا ی دیدار نبودم !

میان را ه ؛ دل و دستم لرزید و کمر خم گردید !

و اینچنین بود که پرونده اعمالم کمرم را شکست !

هنوز برای دیدنت وقت بسیار است آقا!

حسرت و آه دل من پر خون است آقا

غم و خم کوچه و یار همه در غفلت دیدار است آقا!

وضع ما ،پریشان حالی وغصه است آقا

دخیل ما از سر جبر است، آقا

همه اش حرف و خیال و خام است آقا

......
...
..
.

م
ام
من
کارِ«من»!
مدرکِ«من»!
هنر ِ«من»!
جوانی ِ«من»!
من
من
من...
تکلمم همه حدیث نفس
وتنفسم همه توصیف«خود»
وپرستشم همه بت پرستی
خود پرستی
آه!که چقدر...خسته ام
از این همه«من»...
ببین مرا که چگونه اسیرم
در «خود»
ودر حصار ضمیرهای ناگزیری
که از مرجعشان وامانده اند
ودر زندان واژگان وسوسه گری
که پیوسته بر «من ِ»من می افزایند...
تا آن جا که جز من نمی بینم
وجز من نمی گویم
به سان حلزونی
وهم زده
که در صدفی از«من»
قفسی از «خود»
نفسی می کشد
ومی پندارد که زنده است...
وه!چه پندارباطلی...
ای عاری از خود!
غریب آشنا!
«آشنایان تو بیگانه ی خویش اند همه»
ومن
آشنای خویشم وبیگانه تو...
ای منزه از «من»
ولب ریز از«او»!
«تو که یک گوشه چشمت غم عالم ببرد»،حیف باشد
که تو باشی و مرا«من»ببرد... .

مدت زیادی از زمان ازدواجشان می‌گذشت و طبق معمول زندگی فراز و نشیب‌های خاص خودش را داشت.

یک روز زن که از ساعت‌های زیاد کار شوهر عصبانی بود و همه چیز را از هم پاشیده می‌دید، زبان به شکایت گشود و باعث ناامیدی شوهرش شد.

مرد پس از یک هفته سکوت همسرش، با کاغذ و قلمی‌در دست به طرف او رفت و پیشنهاد کرد هر آنچه را که باعث آزارشان می‌شود را بنویسید و در مورد آن‌ها بحث و تبادل نظر کنند.

زن که گله‌های بسیاری داشت بدون اینکه سرخود را بلند کند، شروع کرد به نوشتن.

مرد پس از نگاهی عمیق و طولانی به همسر، نوشتن را آغاز کرد.

یک ربع بعد با نگاهی به یکدیگر کاغذ‌ها را رد وبدل کردند. مرد به زن عصبانی و کاغذ لبریز از شکایت خیره ماند…
اما زن با دیدن کاغذ شوهر، خجالت زده شد و به سرعت کاغذ خود را پاره کرد.
شوهرش در هر دو صفحه این جمله را تکرار کرده بود:

“دوستت دارم عزیزم”

روزی سه عارف بزرگ ،
حسن بصری ، مالک دینار و شفیق بلخی
به دیدن رابعه عدویه که بیمار بود رفتند .

حسن بصری گفت :

عشق واقعی چیست؟ (عشق اسلامی)

در دین اسلام هیچ وقت شما نمیتونید حدیثی رو پیدا کنید که به صورت صریح و مستقیم از عشق حرف زده باشه بلکه عشق رو به گونه ای دیگر معرفی کرده. اسلام عشق رو وسیله ای برای جوانان قرار داده که از گناه دوری کنن.

البته عشق انواع گوناگونی داره مثلا عشق به برادر یا خواهر یا مادر یا یه وسیله کاملا با هم متفاوت هستن اما در این جا عشق میان دو جنس مخالف مورد بحث ماست.شما خودتون تصور کنیداگه عشق جزو احساسات شما نبود ایا هرگز میتونستید با شریک زندگیتون حتی برای یک لحظه بخندید.خدا عشق رو پاک افریده هم در انسان ها و هم در حیواناتتا بسته به صلیقه شون معشوقش مورد علاقه شون رو انتخاب کنن. اما متاسفانه عشق امروزی فقط وسیله ای شده برای یک لحظه تفریح جوون ها.خیلی از افرادامروزی عشق براشون یه لبخند در خیابون یا یه چشمک ساده معنی شده این هرگز با ذهن و عقل جور در نمیاد که یک نفر روزانه عاشق چند نفر بشه و به اون ها وعده ازدواج بده.

عشق وقتی به وجود میاد که با دیدن شخص احساس خجالت کنن و قلبشون ضربان بیشتری پیدا کنه وحتی گاهی اوقات براش گریه کنن این حرف رو کسایی درک میکنن که عاشق باشن.

اگه واقعا میخواید بدونید عاشق کسی هستید یا نه یا بخواید عشقتون رو نسبت به شخصی اندازه بگیرید فکر کنید که برای طرف مقابل حاضرید یه کاری انجام بدید عشق نهایی عشقیه که در نهایت حاضر بشید برای طرف مقابل جونتون رو بدید.

پس ای دختر و ای پسر های جوون خودتون رو اسیر عشق درو غین نکنیدو سعی کنید عشق رو از هوس جدا بدونید.

اگه میخواید بهتر بدونید این پبیامک رو خوب بخونید که ویژه دختر خانم هاست

دوست دختر مثل ادامس میمونه:زیزا..

1:هیچ پسری ادامسش رو زیاد تو دهنش نگه نمیداره

2:هیچ پسری یه دونه ادامس رو به یه بسته ادامس ترجیح نمیده

3:هیچ پسری عاقلی ادامسش رو غورت نمیده.

4:مدت جویدن ادامس به مزه و مدتی که شیرین میمونه بستگی داره.

عشق يعني کوچه کوچه انتظار،

عشق يعني با جنون تا اوج‌ها،

عشق يعني يک تغزل شعر ناب،

عشق يعني سوختن با شعله‌ها،

عشق يعني هاي هاي اشک‌ها،

دست‌افشان رقص سرخي واژگون،

گفتمان مادران داغدار،

يک نماد از قصه جام شراب،

عشق يعني يک شهود بي‌کران،

در حضور آن فروغ تابناک،

پايکوبي بر فراز دارها،

يا قنوتي هم صداي آبها،

عشق يعني کهکشان در کهکشان،

عشق يعني در فضاي رازها،

عشق يعني بي‌کران نورها،

طور سينين حيرتي بي‌انتها،

اشک غم در حسرت ديدارها،

عشق يعني يک سرود جاودان،

عشق يعني زينبي تا اوج‌ها ،

يک زبان در کام از سر غدير ،

چيرگي بر خار و خسهاي سراب،

انعکاس خطبه سجادها ،

عشق يعني رود رود مادران،

غرق در خون ذوالجناحي اشکبار،

همنوا با عون يا جعفر شدن ،

داستان خيمه‌هاي سوخته،

عشق يعني اربعين ياس‌ها،

تا شهادت يک حبيب باوفا ،

جان فشاني مرگ احلي من عسل،

عشق گفتي کربلا آمد به ياد،

عشق گفتي نينوا آمد به ياد ،

- با ماشین میرن دم بانک.

2- در آینه آرایششون رو چک میکنن.

3- به خودشون عطر میزنن.

4- احتمالاً موهاشون رو هم چک میکنن.

5- در پارک کردن ماشین مشکل پیدا میکنن.

6- در پارک کردن ماشین خیلی مشکل پیدا میکنن

                               چند مزیت زن بودن....

۱.بهشت زیر پامونه یا امکانش هست که زیر پامون بیاد تو آینده.

۲.نیازی نیست خواستگاری کنیم فقط می گیم بله.

۳.اگه زشت باشی می تونی با آرایش بهتر بشی ولی پسرا نمی تونن.

۴.هیچ وقت از بوی گنده زیر بغلت عقت نمی گیره.

۵.سربازی نمیری.

۶.می تونی به راحتی گریه کنی و کسی بهت نمیگه زن که گریه نمی کنه.

۷.به راحتی می تونی تو کوچه چند تا پسرو به جونه هم بندازی تا خون همو بریزن.

۸. انقدر همه چیزو زود می گیری که شش سال زود تر از پسرا به سن تکلیف می رسی.

۹.بلدی چطوری بدون زور و بازو روی بقیه رو کم کنی با زبونت.

۱۰.مجبور نیستی برای اینکه یکی به خواهرت چپ نگاه کرده خون راه بندازی.

۱۱.می تونی جیغ بکشی.

۱۲.چند تا از جنگ های بزرگ جهان به خاطر علاقه شدید مردها به هم نوع من وتو بوده.

منم از آقام عذر خواهی میکنم.....

البته با عرض عذر خواهی از همسر عزیزم .....

هیچ جواهرات گرانبهایی نمیتواند باعث شود كه صورت یك زن آنچنان بدرخشد مگر معجزه عشق.
میتوانیم خود را در آینه ببینیم و متوجه شویم كه در دل ما چه میگذرد! چهره و چشمان ما حرف میزنند و هرگز هم دروغ نمیگویند. وقتی ما زنها زن دیگری را ببینیم قلب او را هم میبینیم و انگار سالهای سال است كه او را میشناسیم و میفهمیم كه آیا او در حسرت عشق است ویا محبوب و شریك زندگیش.
بسیاری از زنان و مردان در حسرت عشق به سر میبرند ولی از آن خبر ندارند.
دومین دلیل آن است كه شاید به عنوان یك كودك از عشق محروم بوده ایم. اگر یاد گرفته ایم كه با كمی عشق زندگی كنیم به همسرمان هم یك ذره از آن را میدهیم چون نمیدانیم چطور عشق بیشتری بدهیم. سومین دلیل اینكه بعضیها همسر خود را از عشق و محبت محروم میكنند تا به نوعی اعمال قدرت كنند. شما احساس میكنید برای آنكه همسرتان را تنبیه كنید باید او را از محبت خودتان محروم كنید. وقتی به میل شما رفتار میكند به او محبت میكنید وقتی هم نه، بدون جستجوی دلیل از او فاصله میگیرید. این طرز رفتار نه تنها سالم نیست بلكه از آن نتیجه ای هم نمیگیرید. نهایتاً زن یا مردی كه به این شكل با او رفتار شود خسته میشود و شما را ترك میكند!
 

نکاتی برای افزایش عشق و علاقه

در زندگی مشترک هدفی را انتخاب کنید و به آن پای‌بند باشید. یکی از این اهداف می‌تواند تربیت یک فرزند خوب باشد. در عصری که ما زندگی می‌کنیم علائق انسان‌ها به سمت لذت‌گرایی سوق پیدا کرده و به همین دلیل فکر می‌کنند وجود فرزند جلوی تمامی کارها و لذت‌های آنان را در زندگی می‌گیرد اما بعد از چند سال دچار پوچی می‌شوند زیرا حضور فرزند خود یکی از اهداف مهم زندگی است. به هر حال اگر می‌خواهید دچار روزمرگی نشوید بهتر است علایق مشترکتان را بشناسید و برای آنها برنامه‌ریزی کنید تا زندگی‌تان حالت پوچی به خود نگیرد.

* هر روز چند کلمه نشاط‌ آور و شادی‌بخش به خود تلقین کنید.

* تا آنجا که می‌توانید درباره شغل و حرفه همسرتان، اطلاعات لازم را کسب کنید.

* هرگونه کاری که برای پیشرفت کار همسرتان از دست شما برمی‌آید به وی ارائه دهید.

* در خود حس خوش‌خلقی و شوخ‌طبعی ایجاد کنید.

* شکایت‌ها و گله‌های مهم خود را «به آرامی» مورد بحث قرار دهید.

* برای چیزهای جزئی و لطف‌های کوچکی که از همسرتان می‌بینید قدردانی کنید.

* وقت‌شناس باشید و هر مطلب را در وقت خودش بیان کنید. گاهی اوقات بابت مساله‌ای که ناراحت هستید و سطح هیجان شما بالاست و از طرفی همسرتان هم خسته از کار روزانه است، اگر در این زمان مساله را باز کنید، با توجه به هیجان بالای شما و آماده نبودن همسرتان کار به دعوا ختم می‌شود و این یعنی وقت‌شناس نبودن!

* بگذارید همسرتان احساس کند که شما پشتیبان او هستید.

* در شادی‌ها و ناکامی‌ها همواره مونس و همدم واقعی یکدیگر باشید.

* پس از ازدواج، مانند دوران مجردیتان به والدین خود متکی نباشید.

* در زندگی زناشویی، بردبار و صبور باشید. هر گاه بخواهید به تنهایی قدم بردارید، می‌توانید هر جا که دوست داشتید قدم بگذارید ولی هنگامی که با یک نفر دیگر هستید قدم‌های شما باید با او هماهنگ باشد.

* ریشه ازدواج خود را با ‌اندیشه مشترک، دقت، توجه، مهر، محبت و حسن تفاهم تقویت کنیم. چنانچه علف‌های هرز را سریع از بین ببریم، گیاه کامل رشد می‌کند. در ازدواج نیز علف‌های هرز وجود دارند اما باید نسبت به آنها آگاه باشیم تا پس از پیدایش، آنها را از بین ببریم. افکار منفی، قضاوت‌ها، استنباط‌های غلط و یک طرفه به قاضی رفتن، همچون علف‌های هرز در زندگی ما رشد می‌کنند. باید مواردی را که در زندگی ما تاثیر می‌گذارند و یا به مشکلاتمان دامن می‌زنند؛ مانند دخالت‌های دیگران، مشکلات اقتصادی و بیماری‌ها را بشناسیم و از رشد آنها جلوگیری کنیم.

* اگر مشکلی در رابطه خود احساس می‌کنید، در صورت لزوم با افراد مطلع مشورت کنید. مشاوران، روان‌شناسان و روانپزشکان به شما بصیرت و ادراک کافی می‌دهند و شما را از بیماری‌های زناشویی و اختلال‌های روانی – جنسی احتمالی آگاه می‌کنند.

* بسیاری از افراد به ویژه آقایان اشتباهات خود را به سختی می‌پذیرند. اگر می‌خواهید رابطه‌ای سالم داشته باشید اشتباه خود را قبول کنید. وقتی کار خطایی انجام می‌دهید، آن را بپذیرید. به راحتی از آن نگذرید که انگار مشکل خاصی نبوده است و بهانه هم نیاورید.

* برای او فداکاری کنید. گاهی از نیازهای خود به خاطر چیزی که همسرتان می‌خواهد، صرف‌نظر کنید. این کار را اغلب خانم‌ها انجام می‌دهند و از نیازهای خود به خاطر اولویت‌دادن به نیازهای اعضای خانواده چشم‌پوشی می‌کنند.

تا حالا بهت نگفتم ولی حالا می خوام بگم بی تو میمیرم ..

می خوام بگم تو دنیای منی ..

می خوام بگم با تو بودن چه لذتی داره ..

می خوام بگم دوست دارم فقط به خاطر خودت !!

می خوام بگم شدی مجنون عشقم …

می خوام بگم هر وقت اراده کنی برات میمیرم !

می خوام بگم که می خوام دلمو فرش زیر پات کنم ..

می خوام بگم اگه یه روز نبینمت چقدر دلم برات تنگ میشه !!

می خوام بگم نبودنت برام پایان زندگیه !!

می خوام بگم به بلندی قله اورست و پهناوری اقیانوس اطلس دوست دارم …

می خوام بگم یه گوشه چشاتو به همه دنیا نمیدم …

می خوام بگم هیچ وقت طاقت هجرتو ندارم …

می خوام بگم مثل خرابه های بم خرابتم …

می خوام بگم بیشتر از عشق لیلی به مجنون عاشقتم ..

می خوام بگم هر جور که باشی دوست دارم !!

می خوام بگم غم تو رو به شادی دیگران نمیدم !!

می خوام بگم اگه حتی من رو هم دوست نداشته باشی من دوست دارم ..

می خوام بگم مثل نفسی برام اگه نباشی منم نیستم …

می خوام بگم هر شب با خیالت می خوابم !!

می خوام بگم جایگاه همیشگی تو قلب منه !!

می خوام بگم حاضرم قشنگترین لحظه هام رو با سخت ترین دقایقت عوض کنم ..

می خوام بگم لحظه ای که تو رو میبینم بهترین لحظه زندگیمه !!

می خوام بگم در حد پرستش دوست دارم ….!

         این ماجرای واقعی در مورد شخصی به نام نظرعلی طالقانی است که در زمان ناصرالدین شاه طلبه ای در مدرسه مروی تهران بود و از آن طلبه های فقیر بود. آن قدر فقیر بود که شب ها می رفت دور و بر حجره های طلبه ها می گشت و از توی باقیمانده غذاهای آن ها چیزی برای خوردن پیدا می کرد.یک روز نظرعلی به ذهنش می رسد که برای خدا نامه ای بنویسد.نامه ی او در موزه ی گلستان تهران تحت عنوان "نامه ای به خدا" نگهداری می شود.

                                         مضمون این نامه :

                                        بسم ا... الرحمن الرحیم

  خدمت جناب خدا

   سلام علیکم

    اینجانب بنده شما هستم.ارآنجا که شما در قرآن فرموده اید " هیچ موجود زنده ای نیست الا آنکه روزی آن برعهده من است "من هم جنبنده ای هستم از جنبندگان شما برروی زمین ،‌درجائی دیگر از قرآن فرموده اید " مسلما خدا خلف وعهده نمی کند"بنابراین اینجانب به چیزهای زیر نیاز دارم.

همسری زیبا و متین

یک خانه وسیع

یک مستخدم

یک کالسکه و سورچی

یک باغ

مقداری پول جهت تجارت

لطفا بعد از هماهنگی به من اطلاع دهید. مدرسه مروی ،‌حجره شماره 16 ، نظرعلی طالقانی

نظرعلی بعد از نوشتن نامه با خودش فکر کرد که نامه را کجا بگذارم؟ می گوید، مسجد خانه ی خداست.پس بهتره بگذارمش توی مسجد. می رود به مسجد امام در بازار تهران (مسجد شاه آن زمان) نامه را در مسجد در یک سوراخ قایم میکنه و با خودش میگه: حتما خدا پیداش میکنه!
او نامه را پنجشنبه در مسجد می ذاره. صبح جمعه ناصرالدین شاه با درباری ها می خواسته به شکار بره. کاروان او ازجلوی مسجد می گذشته، از آن جا که به قول پروین اعتصامی

"نقش هستی نقشی از ایوان ماست آب و باد وخاک سرگردان ماست"

ناگهان به اذن خدا یک بادتندی شروع به وزیدن می کنه نامه ی نظرعلی را روی پای ناصرالدین شاه می اندازه. ناصرالدین شاه نامه را می خواند و دستور می دهد که کاروان به کاخ برگردد. او یک پیک به مدرسه ی مروی می فرستد، و نظرعلی را به کاخ فرا می خواند. وقتی نظرعلی را به کاخ آوردند ،دستور می دهد همه وزرایش جمع شوند و می گوید:نامه ای که برای خدا نوشته بودند، ایشان به ما حواله فرمودند.پس ما باید انجامش دهیم و دستور می دهد همه ی خواسته های نظرعلی یک به یک اجراء شود!

.

              بعضی آدمها به عنوان نعمت وارد زندگیتان میشود

                      وبعضی ها به عنوان درس عبرت!!!!